نقایص آموزش و پرورش
توسعه نیافتگی آموزش و پرورش
کمبود نیروی انسانی استراتژیست در جایگاه سیاست گذاری، تصمیم سازی و تصمیم گیری یکی از مسایل حیاتی نظام آموزشی کشور است. تاکنون به دلایل گوناگون، از جمله بدفهی در تفاوت بین مدیران عالی و مدیران استراتژیست، این نارسایی به خوبی درک نشده است. به این معنی که بسیاری، مدیران ارشد و عالی را همان مدیران استراتژیست می دانند. در حالی که مدیریت استراتژیک، قبل از آنکه یک جایگاه باشد، یک مفهوم و اندیشه است که باید در افکار و رفتار مدیران عالی نهادینه شده باشد. به عبارت دیگر به آن دسته از مدیران عالی که دارای اندیشه استراتژیک و راهبردی هستند، مدیران استراتژیک اطلاق می شود، نه آن گروه از مدیران عالی که فاقد اندیشه و فهم استراتژیکند.
بیشترین کمبود نیروی انسانی، در بخش مهارت های مورد نیاز در سیستم مدیریت و برنامه ریزی راهبردی و کلان آموزش و پرورش است. مثلاً برای ایجاد مشارکت مؤثر، به مهارت های توانایی انجام کار گروهی و یا فراگیری الگوها و فنون در روش های جدید تجزیه و تحلیل برای تشخیص درست مشکلات و مسایل نیاز است و همچنین مهارت تشکیل گروه حل مشکل، مدیریت تغییر،مهارت برنامه ریزی و مهارت های فنی از دیگر نیازهایی است که اغلب مدیران و کارشناسان آموزش و پرورش فاقد آن هستند. صرف داشتن مدارج دانشگاهی، مشهور بودن و نفوذ سیاسی کفایت نمی کند.
